Het blijft me elke weer verbazen hoeveel mensen er in een vliegtuig passen. Bij de gate dacht ik nog: dat gaat nooit passen, maar uiteindelijk bleken er in het vliegtuig naar Jakarta dat er zelfs nog plaatsen over waren. Op een paar ‘Foreigners’ na, kun je wel zeggen dat het vliegtuig helemaal vol met Indo’s zat.
Oorspronkelijk zou het vliegtuig naar Semarang vandaag om 10.30 uur vertrekken, maar blijkbaar betrof dit niet ‘Engelse’ maar ‘Indonesische tijd’ (zie https://tim.dondorp.nl/kind-kan-de-was-doen/). In Nederland kreeg ik namelijk al het bericht dat de vlucht drie en een half uur was vervroegd. Aangezien je geacht werd anderhalf uur van te voren aanwezig te zijn, betekende dat dus vroeg opstaan.
Waarschijnlijk had ik nog wat last van een ‘vliegtuigbeen’ (jetlag), want lange tijd kon ik maar niet in slaap vallen. Het gegeven dat het de hele avond keihard regende (momenteel is het regenseizoen in Indonesië) vond ik best deprimerend en ook het gegeven dat de familie nog niets van zich had laten horen maakte het er allemaal niet beter op.