Vandaag is het alweer de laatste avond dat we in Terima Kost verblijven. Aan de ene kant lucht me dat op, want de nachten sliep ik er niet zo goed, maar aan de andere kant vind ik dat ook wel weer jammer. Voor Joanne en Ajanna betekent dit namelijk dat het in- en uitlopen en spelen met de kinderen voorbij is (de bewoners van de kampong vonden dat ok erg jammer) en dat onze reis naar Indonesië een nieuwe fase in zou gaan.
Het centrum van Semarang hebben we nu verwisseld met Purwodadi. Purwodadi is nog verder ‘de binnenlanden’ in. Waar je in Semarang nog wel toeristen vindt, zijn toeristen in Purwodadi echt een zeldzaamheid. Logisch ook, want wat heb je als toerist in Purwodadi te zoeken? Engels wordt er in Purwodadi nauwelijks gesproken.
Om 6.00 uur vanochtend werd ik niet lekker wakker. De telleurstelling over gisteren was nog steeds niet verdwenen, het was vandaag weer een wisseldag en ik maakte me zorgen over onze gezamenlijke financiële pot. Maar, ‘first-things-first’: 6.00 uur betekende dat het nieuwe jaar ook in Nederland echt een feit is. Bij dezen wens ik iedereen dan ook van harte ‘Sugeng Taun Énggal’ (Javaans voor ‘Gelukkig Nieuwjaar’) toe.