Om 6.00 uur vanochtend werd ik niet lekker wakker. De telleurstelling over gisteren was nog steeds niet verdwenen, het was vandaag weer een wisseldag en ik maakte me zorgen over onze gezamenlijke financiële pot. Maar, ‘first-things-first’: 6.00 uur betekende dat het nieuwe jaar ook in Nederland echt een feit is. Bij dezen wens ik iedereen dan ook van harte ‘Sugeng Taun Énggal’ (Javaans voor ‘Gelukkig Nieuwjaar’) toe.
Het afscheid viel mij toch wel weer zwaar. We hebben er zo lang naar uitgekeken onze ouders voor te stellen aan Tims familie. En nu moeten we alweer vertrekken…maar wat was dit waardevol. Voortaan hoeven we thuis niet meer uit te leggen hoe het daar op de kampong is, hoe het voelt, hoe het ruikt en hoe lief de familie is.
Voor Europese begrippen was Fam’s Homestay by FH al een prachtig huis, laat staan voor Indonesische begrippen. Draadloos Internet was er niet beschikbaar, wel een draadloze douchekop (zie foto). We waren naar bed gegaan met de intentie om vandaag naar Borobudur te gaan, maar ’s nachts had ik wat lopen woelen omdat ik me had bedacht dat het beter was om overmorgen naar de Borobudur te gaan.