Vandaag is een bucketlist-dag. Iedereen heeft wel een bucketlist met dingen die je ooit in je leven wil zien, toch? NewYork, Niagara watervallen, piramides van Egypte, de bergen in Nieuw-Zeeland; noem maar op. Mijn schoonvader en ik hebben zo’n lijstje in ieder geval wel. Zo ben ik al heel lang gebiologeerd door de Taj Mahal in India. In 2008 ben ik met stichting Edukans naar India geweest, maar de Taj Mahal heb ik niet gezien. Mijn schoonvader heeft dit met de Borobudur. Al twee keer in Indonesië geweest, maar dit bouwwerk nog nooit aangedaan. Doordat hij deze boeddhistische tempel op zijn bucketlist had staan raakte ik ook geïnteresseerd en zo kwam het ook op de mijne. Vandaag was dan de dag. 9 uur zou de gehuurde bus met chauffeur voor komen rijden, dus 8 uur ontbijten. Kwart over 8 merkten we dat er twee dames voor de deur stonden. Ze bleven er maar staan dralen, we dachten dat ze wilden schuilen, maar het bleken de schoonmaaksters: op ons gemak inpakken en wegwezen zat er niet meer in. In Bolsward kennen we het Bolswarder kwartiertje en hier dachten we wel een Indonesisch halfuurtje te hebben (een halfuurtje later wel te verstaan), maar onze Engelssprekende buschauffeur kwam half 9 al aanrijden! De hele nacht en morgen had het geregend maar tijdens de busrit naar de Borobudur (toch zo’n 1,5 uur rijden vanuit oost-Yogya) werd het droog. Dat troffen we maar weer! En met dit weer wil toch niemand naar de Borobudur? Zoals de reisgidsen al aangaven is het hier altijd druk, óf je moet om 6:00 uur al komen, maar dat ging ons toch echt te ver. En dus was het inderdaad érg druk. En een foreigner zijn heeft dan weer voor- en nadelen. Je betaalt veel meer entree, maar er staat geen rij bij de bali en bij de wc’s en je krijgt een gratis welkomstdrankje in de vorm van thee, koffie of water. De borobudur ligt hoog op een heuvel en toch wordt hij tot het laatste moment aan het zicht onttrokken door bomen. Wanneer je dan aan de voet staat is dat wel een aanzicht waar je mond van openvalt. We hadden gelezen dat de klim naar boven erg pittig was, zeker omdat zoveel mensen naar boven wilden, maar dit is ons alles meegevallen. Het terrein om de Borobudur is groot dus de mensen verspreiden zich wel. Ajanna klom zelf een paar treedjes maar verder heeft sterke pake haar naar boven gedragen. De Borobudur is opgebouwd als een grote stoepa. De basis van deze stoepa is 123 bij 123 meter. De stoepa heeft negen etages; de onderste zes zijn vierkant, de bovenste drie rond. De etages vertegenwoordigen de boeddhistische kosmos. Op de bovenste etages bevinden zich 72 kleine stoepa’s, die gebouwd zijn rondom één grote centrale stoepa. De grote stoepa staat symbool voor het Nirwana. De kleine stoepa’s vertegenwoordigen van onder naar boven de weg die een boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nirwana te worden opgenomen. De open gaten in de onderste stoepa’s staan op hun punt (de weg is nog onzeker) en in de bovenste stoepa’s vlak, horizontaal (de weg is duidelijk, het geloof stevig). ‘s Ochtends dient de Borobudur nog steeds als gebedsoord. Een pelgrim loopt iedere etage zeven maal rond met de klok mee. In de stoepa’s bevinden zich beelden van Boeddha; wie door de gaten in de stoepa’s deze beelden aan kan raken ontvangt, volgens het lokale bijgeloof, eeuwige geluk. Wij hebben ons niet helemaal aan bovenstaande gehouden; we hebben één etage éénmaal rond gelopen ipv zeven, maar de boeddah’s aanraken voor eeuwig geluk hebben we wel geprobeerd natuurlijk. En toeval of niet; weer beneden vonden we een briefje van 50.000! Het geluk zij nu al met ons! En hoewel we niet alle etages zevenmaal rondgelopen zijn vonden onze buikjes het toch een hele prestatie. Het was inmiddels 14:00 uur. Onze chauffeur had netjes met onze bagage op ons gewacht en hij wist wel een plek waar wij konden lunchen. Een prachtige restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Nu hadden we vandaag al heel wat gedaan; toch stond er om 18:55 een vliegtuig op ons te wachten. We vlogen vanavond van Yogyakarta naar Jakarta. Een hele voorspoedige reis en na een zeer chagrijnige grabchauffeur kwamen we 22:00 uur aan bij ons hotel, alwaar we na een boterham met cheddarkaas heerlijk zijn gaan slapen. Ilse Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Zaterdag 4 januari 2020