Elke keer dat ik weer naar Indonesië ga, zie ik als een berg op tegen de vliegreis. Je kunt wel stellen dat ik geen fan van vliegen ben. Ook in Indonesië zelf overigens niet (elke keer kom je onder de bulten te zitten), maar dat ter zijde. Vliegen met Etihad, is me alles meegevallen.
De oplettende lezer zal het zich al vast hebben afgevraagd: een binnenlandse vlucht van Jakarta naar Semarang, waarom dan naar Terminal 3? Binnenlandse vluchten van Jakarta vertrekken immers bijna allemaal vanaf Terminal 2. Hoewel onze taxichauffeur geen (oplettende) lezer is van deze Facebookpagina, vroeg hij het zich wel hardop af. Het antwoord is echter simpel: iedere keer wanneer ik Indonesië binnenkom, moet ik mijn BNI account wegens te lange inactiviteit heractiveren.
Gisteren schreef ik al dat vandaag een spannende dag zou zijn. Vandaag zou ik namelijk Aris Sutrisno bezoeken. Sutrisno woont in Klambu, twee minuten van de begraafplaats vandaan waar Ibu en Bapak begraven liggen (zie https://tim.dondorp.nl/beleefdheidsnormen). De begraafplaats heb ik meerdere malen mogen bezoeken. Iets langer dan een jaar geleden bezocht ik de begraafplaatst voor het laatst.