d’Prima Hotel Airport

Elke keer dat ik weer naar Indonesië ga, zie ik als een berg op tegen de vliegreis. Je kunt wel stellen dat ik geen fan van vliegen ben. Ook in Indonesië zelf overigens niet (elke keer kom je onder de bulten te zitten), maar dat ter zijde. Vliegen met Etihad, is me alles meegevallen. Het scheelt ook echt wanneer je zoals bij mij meestal wel het geval is, de reis niet in ‘je Eendje’ maar gezamenlijk in een ‘Boeing’ maakt. Voor nu is het leed heel even geleden. We hadden vaste grond onder de voeten. Was ik nu alleen geweest, dan had ik ter plekke gekeken of er nog een Grab-car (taxi) beschikbaar was om me naar het hotel te brengen, deze keer had ik echter besloten vooraf een zogenaamde gouden Pino (Blue Bird Gold taxi) te boeken. Omdat dit niet langer dan 24 uur van te voren kan, boekte ik deze taxi tijdens onze tussenstop in Abu Dhabi via de BlueBird app. Deze app werkt eigenlijk hetzelfde als die van Grab-car. Je geeft aan waar je opgehaald wil worden (in dit geval Jakarta International Airport CGK, Terminal 3), waar je naar toe wil (in dit geval ‘d Prima hotel 2 Jakarta airport) en je betaalt direct een fixt-price (in dit geval van 16 euro) met je creditcard. De fixt-prices van ‘Pino’ (Bluebird) liggen ‘Ieniemienie’ (ietsjes) hoger dan die van ‘Oscar’ (Grab), maar geen Tommie (hond) die daar “Poehee” (iets) van zegt. Wat ook een rol meespeelt is dat ‘Pino’ door de lokale taxi-chauffeurs wordt geaccepteerd en niet zoals ‘Oscar’ als oud vuil wordt behandeld. Toch drie minpuntje voor Pino: de chauffeur was één brok chagrijn (er kon geen goed woordje af, niet in het Indonesisch, laat staan in het Engels), Pino had nogal last van grootheidswaanzin (hoewel de app aangaf dat er voldoende plaats zou zijn voor zes passagiers moest Ajanna bij mij op schoot op de bijrijdersstoel en zat de rest van ons gezin op de achterbank in elkaar ‘getetrist voor volwassenen’) en de chauffeur reed verkeerd (toen konden er wel wat Indonesische woordjes vanaf, maar ondanks mijn zeer beperkte kennis van de Indonesische taal durf ik wel te stellen dat dit niet zulke ‘goede’ woordjes waren). Hierdoor kwamen we wat later dan gedacht (rond middernacht) aan bij d’ Prima Hotel Airport Jakarta 2, Dat hotel was verder, geloof het of niet… prima (dat kon met zo’n naam uiteraard ook niet anders). Heel basic maar de basics waren wel ‘gewoon’ goed (airco die het doet, lekker bed en een warme douche waarvan je op de thermostaat kraan aan kunt). Om in Sesamstraattermen te blijven: Graaf Tel had zich de volgende ochtend bij het ontbijt wellicht minder welkom gevoeld want zijn befaamde boterhammen met pindakaas waren er niet te vinden, maar voor de meesten van ons was het ontbijt weliswaar basic, maar goed genoeg. Persoonlijk vond ik wel dat er voor diabetici te weinig ‘verstandige keuzes’ voorradig waren. Hoewel het hotel verder een gratis shuttle service van en naar het vliegveld aanbood, had ik bij het boeken vanuit Nederland reeds besloten hiervan geen gebruik te maken: mijn ervaring leert dat je van deze shuttleservice niet altijd op aan kunt en dat bleek ook nu het geval: de shuttle service reed maar eens in de twee uur. Na het ontbijt lieten we ons dan ook door twee Oscars (want we hebben geleerd van de te kleine Pino) naar Jakarta International Terminal 3 toeren. Vanmiddag zullen we onze vliegreis immers vervolgen door naar Semarang te vliegen. Tim Dondorp

Geplaatst door Godong Indonesie op Donderdag 25 april 2024