Van Godong weer terug naar Purwodadi dus. Dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. Aanvankelijk wachtte ik op de bus die van Semarang via Godong naar Purwodadi reed, maar om een reden die mij niet bekend was kwam die niet. Ondertussen was ik gesnapt door mijn zus Nuryati. Dat was ook niet zo gek.
Vanochtend werd ik badend in het zweet wakker van de hitte. Om één of andere reden was de airco vannacht uitgevallen: dik aftrekpunt voor het FrontOne hotel. Ik besloot er verdere geen punt van te maken: na een lekkere koude douche en een ‘kattige’ Nasi Goreng als ontbijt zou ik toch naar het 21Hotel en degene die na mij komt die redt zich wel (eigenlijk is het Hotel21, maar dat rijmde niet).
Vandaag liep het helemaal anders dan ik had bedacht. Op zich is dat niet de eerste keer hier in Indonesie: inmiddels ben ik er wel achter dat het nationale motto hier ‘Waarom makkelijk doen, als het moeilijk kan’ is. Maar nu ik me eenmaal had ingesteld op de terugreis naar Nederland, merkte ik dat mijn Nederlandse mentaliteit ook weer de overhand begon te krijgen.