Laatste nacht op de kampong

Het is nu malan (1.00 uur) hier in Godong. Net als mijn eerste twee nachten op de kampong kan ik de slaap niet vatten. Het besef dat morgennacht de laatste nacht zal zijn die ik bij de familie doorbreng, houdt me wakker en maakt me weemoedig. Liet ik de afgelopen perioden geheel in de sfeer van de Indonesische cultuur alles maar op me afkomen en gebeuren, morgen zal daar een eind aan komen: geheel in de sfeer van ‘onze’ cultuur zal de dag in teken staan van het inpakken, voorbereiden en het plannen van de terugreis naar Nederland.

Afscheid van de familie (2)

Saya pulang! Het is nu 23.30 uur in Indonesie. Vanochtend heb ik ‘officieel’ afscheid genomen van Ibu, Bapa, kaka Ismanto, kaka Nuryati, kaka Arti, kaka Rina en ‘officieus’ van nani Anik, nani Eny, nani Nurul en nani Ratna. Ik zeg ‘officieel’ (zie foto) en officieus, omdat ik sterke vermoedens heb dat de nani’s (jongere zussen) morgen naar vliegveld Achmad Yani International Airport (SRG) komen om ‘officieel’ afscheid van me te nemen.

Afscheid van de familie (3)

Op het vliegveld van Jakarta wacht ik op vlucht QR 955 van Jakarta naar Doha. Over anderhalf uur vliegen we. Zojuist vroeg Ilse over de free Wi-Fi van Jakarta Airport hoe mijn eerste vlucht van Semarang naar Jakarta verliep. Ik heb al veel geschreven over mijn emoties. Ik heb blije, verdrietige, verwarde en zelfs boze momenten gekend, maar plaats voor tranen was er bij mij niet.