Vandaag zou dan toch de dag worden dat ik zelfstandig Indonesië in zou reizen. De familie was inderdaad druk met Bapak, want de hele ochtend en de hele middag vernam ik niets van ze. Dat gaf mij de gelegenheid om rustig mijn kamar (kamer) op te ruimen, het bed af te halen, de laatste handwas te draaien en mijn spullen in te pakken. Om 17.00 uur plaatselijke tijd was ik klaar voor vertrek. Ik leverde de sleutel van de kamer in bij de eigenaar en ik toog naar Rumah kakak Rina om haar haar beddengoed terug te geven. Daar aangekomen, kondigde ik aan met de bus naar Bapak in Purwodadi te zullen gaan om afscheid te nemen van Ibu en Bapak en dat ik daarna zou vertrekken naar Bali. Ik merkte dat de familie daarop lichtelijk in paniek raakte. Ze was mij inderdaad min of meer vergeten en het zinde haar maar niets dat ik mij zelfstandig Indonesië in zou begeven. Anders dan bij ons in Nederland, zijn er geen busstops in Indonesië. Je gaat gewoon aan de kant van de weg staan en wanneer de bus er aan komt geef je te kennen dat je wilt instappen. Als je geluk hebt dat de bus stopt, stap je achterin de bus in, je vertelt de bijrijder waar je naar toe wilt (in dit geval Purwodadi Bundaran Adipura) waarna hij je vertelt hoeveel je moet betalen (in dit geval 10.000 idr, wat ongeveer gelijk is aan 65 eurocent). In mijn geval stopte de bus dus niet, wel nam de chauffeur de moeite om langzamer te rijden zodat ik mijn bagage, goed voor ander halve week Bali, de bus in kon gooien om er vervolgens zelf achteraan te springen. Tijdens de sprong zag ik nog net neef Andi (zoon van kakak Rina) aan de overkant van de weg goedkeurend vaststellen dat ik inderdaad de goede bus had gepakt. Het blijft aandoenlijk de bezorgdheid van de familie, maar nu zou het daarmee toch anderhalve week gebeurd zijn… Terima kasih sayang keluarga Sampai jumpa lagi dalam dua minggu! Tim Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Vrijdag 14 juli 2017