Treinkaartjes kopen

Na een lange verkwikkende slaap van bijna 12 uren (!) was ik al mijn vermoeidheid kwijt. Het eerste dat ik natuurlijk deed was informeren naar de gezondheid van Bapak via WhatsApp. Ik: Hi Ratna, how is Bapak? Ratna: He is better little. Doctor checked. Ik: What did he say about Bapak’s health and survival changes? Ratna: He dont talking much,,just said bapak is better and suprised when he see bapak’s condition, because last time he said bapak is coma and had a little posibility life. Ik: I am confused because I am not sure what I should do now. Is he already save enough for me leaving Godong? Ratna: its stil 2 weeks more if you stay..im not sure you will not bored,because we focus to caring bapak. i think better you leave,,bapak is better now,we will keep inform you.and please keep praying for him. Waarom weet ik niet, maar deze conversatie met adik Ratna maakte me plotseling verdrietig. Uiteraard weet ik dat Ratna en de familie de beste intensies hebben en omwille van Mark die morgen in Godong aankomt denk ik zelf ook dat het het beste is om te vertrekken. Toch voelde dit als een soort afwijzing van de familie. Alsof ik even niet meer welkom was in Godong. Veel tijd om hier bij stil te staan had ik echter niet. Nu eenmaal was vastgesteld dat ik zou vertrekken, wilde ik dat het liefst vandaag nog nog doen. Daardoor legde ik behoorlijk wat druk op mijzelf, want daarvoor was (online) research en snel en efficiënt handelen noodzakelijk. Gelukkig was het hotel dat ik aanvankelijk geboekt had opnieuw te boeken. Ik moest wel opnieuw betalen, maar dat moest ik maar voor lief nemen. Helaas bleek dat er last minute geen vliegtickets meer naar Denpasar beschikbaar waren. Niet vanaf Semarang, niet vanaf Solo, niet vanaf Surabaya en ook niet vanaf Banyuwangi. De eerste vluchten waren pas na het weekeind beschikbaar en zolang wilde ik niet wachten. Er zat niets anders op dan met de trein te gaan. Dit betekende dat ik in plaats van 6 uur (Godong – Purwodadi, 1 uur : Purwodai – Solo, 3 uur : Solo – Denpasar, 1,5 uur : Denpasar – Kuta, 0,5 uur) bijna 27 (!) uren (Godong – Purwodadi, 1 uur : Purwodai – Solo, 3 uur + 2 uur wachttijd : Solo – Surabaya, 4 uur + 3,5 uur wachttijd : Surabaya – Banyuwangi, 6,5 uur : Banyuwangi – Ketapang, 0,25 uur + 1 uur wachttijd : Ketapang – Gilimanuk, 1 uur : Gilimanuk – Denpasar, 4 uur : Denpasar – Kuta, 0,5 uur) onderweg zou zijn. Op diverse reisforums las ik de dringende tip om vooral te kiezen voor de meest luxe treinklasse (eksekutif). Dat zou slechts een paar euro meer kosten, maar zoveel meer comfortabeler dat de laagste klasse (ekonomi, geen airco onconfortabele stoelen) of de business klasse (bisnis, airco maar onconfortabele stoelen). Aangezien ik vele uren in de trein zou moeten zitten, besloot ik deze tip van ganse harte te nemen. Het enige probleem was dat eksekutif tickets alleen van te voren via tiket.com geboekt kunnen worden. Via die website kwam ik er al snel achter dat er slechts enkele treinplaatsen vrij waren die een vertek vanmiddag om 16.00 uur vanaf Solobalapan (treinstation Solo) mogelijk zouden maken. Snel wilde ik de twee benodigde treintickets: Solobalapan – Surabaya Gubeng, reisduur 4 uur/ prijs 18,75 euro (eksekutif) en Surabayang Gubeng – Banyuwangi baru, reisduur 6,5 uur/ prijs 13,20 euro (eksekutif) boeken, maar helaas werden zowel Ilse’s als mijn creditcard door tiket.com geweigerd. Navraag bij tiket.com (via webchat) leerde ons dat de creditcard eerst door hen ‘gewhitelist’ moest worden. Dat zou ‘slechts’ twee tot drie dagen duren. Toen ik vrij gefrustreerd aangaf dat ik dit maar een raar systeem vond (zo is toch het hele idee van het gebruik van een creditcard verdwenen) en ik zo lang niet kon wachten, gaf tiket.com aan dat ik het geld ook kon overmaken via een ATM transfer. Geld overmaken via een pinautomaat dus: Selamat datang di Indonesia. Voor ‘normale’ buitenlanders is deze oplossing niet weggelegd, omdat dit enkel met een Indonesiche bankrekening kan. Gelukkig had ik deze vorig jaar op eh… ‘onofficiele wijze’ geopend (officieel niet mogelijk voor niet Indonesiers) en de bijbehorende BNI betaalpas had ik meegenomen. Er stond ook geld op de rekening dus betalen via een BNI ATM machine zou mogelijk moeten zijn. Athans, dat dacht ik want het duurde even voordat ik had uitgezocht hoe je via een pinautomaat moest betalen. Te lang, zo bleek, want de beoogde treintickets waren niet meer beschikbaar 🙁 . Veel inwendig gevloek en getier later, lukte het mij uiteindelijk treintickets te boeken en te betalen voor overmorgenochtend vroeg (vertrek Solobalapan 13 juli, 1.44 uur plaatselijke tijd). Terkadang Anda beruntung dan terkadang tidak. Tim Dondorp

Geplaatst door Godong Indonesie op Donderdag 13 juli 2017