Afgelopen nacht was een vervelende nacht. Jammer, want aan het hotel heeft het zeker niet gelegen. Ik ben veel wakker geweest en ik denk dat ik soms ook wat verhoging had. Zeker weten doe ik het niet want ik had geen thermometer mee en zweten doe je hier in Indonesië altijd wel. Uiteindelijk ben ik iets voor 10.00 uur opgestaan. Het liefst was ik blijven liggen, maar het ontbijt van het hotel was tot 10.00 uur beschikbaar. Hoewel ik geen zin om te eten had, leek het me wel verstandig iets naar binnen te werken. Daarnaast moest ik om 12.00 uur uitchecken. Was het ontbijt een keer lekker uitgebreid; had ik er geen zin in. Omdat het ontbijt zo uitgebreid was, was er deze keer ook wit brood beschikbaar dat je kon toasten om het daarna met jam te besmeuren. Dit leek me de meest veilige optie. Na het ontbijt besloot ik de fiets bij het hotel te laten staan en een taxi te nemen naar een Indomaret (een buurtsuper die je op elke hoek van de straat ongeveer tegenkomt). Daar kocht ik vitamine C in de vorm van fruit, voedingssupplementen en paracetamollen om met dezelfde taxi (die was zo vriendelijk op me te wachten) in te checken in het Kencana Hotel. Het Kencana Hotel ervoer ik inderdaad als een stapje terug. Toch kostte deze kamer me nu meer dan de kamer bij het Kyriad Grand Master hotel. Dat kwam doordat de kamer last minute geboekt was. Elk nadeel ‘heb’ ook weer zijn voordeel: wat betreft de kosten stonden de hotels zo wel weer in de juiste volgorde. Hoewel het bed wederom heerlijk was en de kamer verder prima, was het sanitair niet om over naar huis te schrijven (vandaar dat ik het maar hier op Facebook vermeld). Bovendien liepen er overal mieren op de kamer. Ik was echter te ziek om me ergens aan te ergeren. Ik heb alles uit mijn handen laten vallen twee paracetamollen en flink wat vitamine C naar binnen gestouwd om daarna direct weer in bed te gaan liggen. Morgen moet ik naar de familie om afscheid te nemen, want het moment dat ik weer naar huis ga komt ook steeds dichterbij. Uitzieken is dus mijn enige taak voor vandaag… Tim Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Zaterdag 9 maart 2019