Reizigersdiarree. Ongeveer een kwart tot de helft van alle reizigers krijgt het in de eerste twee weken van de reis. Reizigersdiarree wordt meestal veroorzaakt door bacteriën en soms door virussen of parasieten via besmet voedsel of drinkwater. De diarree begint vaak in de eerste vier dagen van de reis en duurt meestal een paar dagen. De verschijnselen zijn een keer of drie, vier per dag dunne ontlasting met vaak darmkrampen, misselijkheid en soms koorts. Uiteraard moet ook ik tot het eerder genoemde percentage reizigers behoren. Een stuk of acht keer op een dag naar de w.c., darmkrampen, misselijkheid, braken en koorts: het is allemaal aan de orde van de dag. Koorts in een bloedhete kamer (de airco doet het niet, daar bericht ik later wel over) is ook niet echt fijn. Omdat ik een hele dag in bed/ op de kamar kecil (wc) gelegen/ gezeten heb, heb ik weinig over de familie te melden: ik heb ze praktisch niet gezien. Wel zijn kakak Arti, Nuryati en een overbezorgd huilende Ibu (ze blijft de lieve moeder) op ziekenbezoek geweest. Het was zo vreemd: de hele dag lag ik wat te dommelen, te woelen en te ijlen in bed, maar kon Ibu haar handen op mijn beide slapen legde zakte de koorts af. Zus Nuryati vroeg om een muntje en begon daar mijn hele lichaam zo hard mee te schrapen dat het (bijna) pijn deed. Het baatte Ibu zorgen dat de striemen die daar bij ontstonden zo rood waren (‘Terlalu merah!’). Geloof het of niet, maar na deze ‘dubbeltje op zijn kant’ behandeling had ik veel minder last van de warmte, waardoor ik in een wat rustigere, diepere en verkwikkende slaap kon vallen. Helaas werd ik wel weer koortsig wakker, maar schijnbaar had ik weer genoeg energie om nog even snel dit verhaaltje op Facebook te zetten. Je kunt het ook uitstelgedrag noemen: eigenlijk moet ik weer naar de wc, maar daar heb ik niet zo veel zin in. Ik zal niet veel in de details treden, maar laat ik het er maar op houden dat het van thuis meegenomen toiletpapier door het frequente toiletbezoek op is en dat ik nu toch echt als een echte Indo zal moeten toiletteren. En dat is voor een ICT’er als ik (zie foto) niet fijn. Saya berharap segera untuk menjadi lebih baik! Tim Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Vrijdag 30 juni 2017