Eid is voorbij, vandaar dat het normale leven weer op gang komt hier in Indonesië. Kakak (zus) Arti wilde mij graag laten zien waar zij werkt. Samen met haar man Heri heeft zij een winkeltje op de druk bezochte Pasar (markt) Godong. Pasar Godong kun je zien als het centrum van de stad. Enorm veel kraampjes op straat, maar ook heel veel hallen met meerdere verdiepingen met daarin weer kraampjes. In één van deze vele hallen heeft kakak Arti een eigen toko (kraampje). De toko is elke dag open, van 7.00 uur tot 12.00 uur. Kakak Arti verkoopt er voornamelijk levensmiddelen: van kruiden, tot pasta’s, kroepoek, noten en pinda’s. Heri vertelde me dat het meeste wordt gekocht in Semarang en dat het dan weer op de pasar wordt doorverkocht. Behalve etenswaar, verkoopt kakak Arti ook de plastic tasjes die door mijn andere zussen worden gemaakt. Voornamelijk aan andere toko houders, zodat zij hun verkochte waar in plastic tasjes aan hun klanten kunnen meegeven. Ik mocht vanochtend met kakak Arti mee. Haar man Heri bracht me met de scooter. Het was een drukte van jewelste en de handel loopt goed. Het viel me op dat kakak Arti veel vaste klanten had. Speciaal voor de gelegenheid liet ze mij op een krukje zitten (sit here) en aan bijna iedere klant vertelde ze vol trots wie ik was. Het leek wel alsof de hele Pasar uitliep om mij te bekijken. Hoewel ik me net Bokito voelde, vond ik het ook erg leuk om iedereen een hand te geven en vooral natuurlijk om te zien hoe kakak Arti elke keer weer glom van trots. ‘s Middags zijn we naar Klambu geweest waar mijn broer Aris Sutrisno woont. Hij werkt op Sulawesi en is dus niet veel thuis, zo ook niet tijdens Eid. Omdat hij wel gehoord had dat ik ook kon schaken trok hij gelijk zijn schaakspel uit de kast. Ik werd nog door Nuris gewaarschuwd dat Aris Sutrisno de grootmeester van de familie was, maar een uitdaging ga ik natuurlijk niet uit de weg. Ik heb het geweten: we speelden vijf potjes waarvan ik er twee won en drie verloor. Iedereen weet dat ik slecht tegen mijn verlies kan, maar van familie kan ik het (een beetje) hebben. Aris Sutrisno had op de muur een foto hangen van zich zelf met een zwaard in zijn hand. Omdat hij vond dat ik zoveel op hem leek, vroeg hij mij of ik met hetzelfde zwaard zonder bril op de foto wilde. Ik moest in eens weer denken aan Bokito op Pasar Godong. Of ik naast hem op de muur kom te hangen? Wie zal het zeggen. Terima kasih telah membaca, Tim Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Donderdag 29 juni 2017