Ngurah Rai International Airport is best groot. Zeker als je het vergelijkt met Jenderal Ahmad Yani International Airport van Semarang. Dat betekende dus dat we best ver moesten lopen toen we eenmaal geland waren. Helaas bleek dat de wijziging van de taxirit van Denpasar naar Payangan (Ubud) die ik i.v.m. de gewijzigde vlucht had doorgegeven niet doorgekomen te zijn.
De volgende ochtend werd ik heerlijk uitgerust wakker. Het goede nieuws was dat ik afgelopen nacht ook eindelijk ontlasting had gehad. Ik zal verder niet in details treden, maar nu het éénmaal had gelopen bleef het ook lekker doorlopen ☹. Omdat verder nog niemand wakker was, besloot ik met laptop en al uitgebreid zitting te houden op onze luxe toilet.
Ngakan Arnawa, onze buurman en tevens eigenaar van Umah Bali Villa, verscheen ten tonele toen we het ontbijt bijna achter de kiezen hadden: of we al plannen hadden voor vandaag. Om eerlijk te zijn hadden we daar nog helemaal niet over nagedacht. Eigenlijk wilde ik wat rust nemen. De afgelopen dagen waren mij bepaald niet in de koude kleren gaan zitten en ik moet natuurlijk niet vergeten dat ik nog steeds niet (helemaal) van mijn PICS (Post IC Syndrome) en long-covid af ben.