Reis 2017

Mijn neef Nuris (zoon van mijn oudste zus Nuryati) haalde mij van het vliegveld op met de auto van zijn schoonouders. Ik ben altijd een beetje bang dat ik door de bodem van die auto zak, want ik kan de straat gewoon door de vloer van de auto zien. Nuris spreekt redelijk Engels.

Met een vies gezicht keek ik naar mijn bordje. Slechts één klein hapje had ik genomen en ik had nu al de neiging om over te geven. Elke ochtend hetzelfde ritueel. Een groot bord Brinta dat naar binnen gewerkt moest worden. De Brinta zag er tweedehands uit en was zo stijf dat de lepel er recht op in bleef staan.