Saya pulang! Het is nu 23.30 uur in Indonesie. Vanochtend heb ik ‘officieel’ afscheid genomen van Ibu, Bapa, kaka Ismanto, kaka Nuryati, kaka Arti, kaka Rina en ‘officieus’ van nani Anik, nani Eny, nani Nurul en nani Ratna. Ik zeg ‘officieel’ (zie foto) en officieus, omdat ik sterke vermoedens heb dat de nani’s (jongere zussen) morgen naar vliegveld Achmad Yani International Airport (SRG) komen om ‘officieel’ afscheid van me te nemen.
Op het vliegveld van Jakarta wacht ik op vlucht QR 955 van Jakarta naar Doha. Over anderhalf uur vliegen we. Zojuist vroeg Ilse over de free Wi-Fi van Jakarta Airport hoe mijn eerste vlucht van Semarang naar Jakarta verliep. Ik heb al veel geschreven over mijn emoties. Ik heb blije, verdrietige, verwarde en zelfs boze momenten gekend, maar plaats voor tranen was er bij mij niet.
Inmiddels ben ik alweer twee dagen thuis en druk bezig de opgelopen achterstand van pchulpFriesland in te halen. Het leven gaat weer door: de eerste computers en laptops zijn alweer gemaakt, de eerste klantbezoeken zijn afgelegd en ook de eerste website is al weer afgeleverd. Ilse was erg blij met hetgeen ik voor haar gekocht en meegenomen had uit Indonesië en ook Joanne was erg blij met wat ik voor haar had gekocht en met de cadeautjes die haar tantes uit Indonesië voor haar en zo bleek dus ook voor Ilse hadden gekocht.