Gisteren postte ik over een foto waar mijn tweelingbroer en ik op zouden staan. Uiteraard heb ik de foto naar Indonesië gestuurd. Bijzonder dat dit vandaag de dag in een paar seconde kan. Hoe anders zou het zijn geweest als ik twintig jaar geleden contact met mijn familie had gezocht. Inmiddels heeft mijn oudste zus Nuryati laten weten zeker te weten dat de Indonesische babytweeling inderdaad Mark en mij betreft.
Naar aanleiding van mijn bericht van gisteren heb ik best veel vragen gekregen. Vragen als ‘Hoe is het om je biologische ouders te hebben gevonden’, ‘Waarom heb je twintig jaar gewacht om je biologische familie te contacteren’, ‘Hoe kon het dat je reeds de namen wist van je oudste biologische broer en zus’ (waaruit blijkt dat er best kritisch naar de KRO’s Spoorloos en TLC’s Separated at Birth is gekeken), maar ook ‘geeft de kennis van je biologische familie je ook rust?’
Onder het mom van: de afgelopen twee berichten waren lang genoeg, nu even een kort berichtje. Via de Kasih Bunda reünie (zie https://bit.ly/2UI1zDj) is er een nieuwe foto (augustus 1979) opgedoken van de baby’s Hero en August (om onduidelijke redenen werden mijn tweelingbroer, waarschijnlijk de rechter baby, en ik, waarschijnlijk de linker baby, zo genoemd) met zuster Naomi.