Vandaag is het Hari Raya Nyepi (Nyepi dag). Dit is een dag van stilte, bezinning en meditatie in het Hindoeïsme. Je kunt deze dag na 5.00 uur in de ochtend vierentwintig uur lang je hotel niet verlaten. Niemand komt buiten en er gelden vier verboden: geen licht, niet reizen, geen activiteit en ook geen ontspanning.
Via één van de vele bijeenkomsten van Stichting Mijn Roots (een stichting die geadopteerden uit voornamelijk Indonesië helpt bij hun zoektocht naar biologische familie of andersom) heb ik Inge (Wanita Ibu Irawati) leren kennen. Een vrouw die net als bijvoorbeeld Sander Metz is geadopteerd vanuit Ambarawa, een plaatsje ongeveer 50 kilometer onder Semarang.
Binnen iets meer dan een uur (dat is minimaal twee maal, maar afhankelijk van de verkeersdrukte tot drie of zelfs vier maal sneller dan met de auto) was ik in Semarang. Bizar is dat deze trein soms dwars door een krottenwijk heen rijdt. Het is me niet bekend wat er nou eerder was; het spoor of de wijk, maar ik zag taferelen die je in Nederland echt nooit zou aantreffen.