Het is al weer een paar dagen geleden dat ik wat gepost heb. Nu zou ik als excuus kunnen gebruiken dat ik er de puf en de tijd niet voor had en dagen hartstikke ziek, zwak en misselijk in bed heb gelegen… Gelukkig is dit niet waar. Al een paar dagen ben ik van het braken en de koorts af en sinds een dagen is mijn eh… ontlasting ook weer ‘representatief’ te noemen. Nu ik er zo over nadenk, valt er gewoon weinig bijzonders te melden. Zoals in de vorige post gezegd heeft het leven hier in Indonesië haar normale draai weer gevonden en is men overgestapt op de orde van de dag: van 7.00 uur tot 12.00 uur (pagi) wordt er gewerkt, vanaf 12.00 uur tot ongeveer 14.00 (siang, heetste gedeelte van de dag) uur wordt er gerust en soms zelfs daadwerkelijk geslapen, van 14.00 uur tot ongeveer 17.00 uur gaan familieleden bij elkaar op bezoek of te eten (sore) en vanaf 18.00 uur en later begint de avond (malam). Bij de familie staat veelal de ochtend in het teken van werk of het voorbereiden van werk. Waar de familie vanaf 5.00 / 6.00 uur opstaat (dan voelt het nog koel aan in Indonesië) sta ik zelf tussen 8.00 uur en 10.00 uur op. Het heeft dan geen zin om de familie op te zoeken, vandaar dat ik dan vaak naar de Intermaret ga (een mini supermarkt om eten en drinken te halen), de handwas doe, de kamer schoonveeg, de toilet nog een keertje extra doortrek en zo waar bijzonder basic gesprekken in het Indonesisch voer met buren. Daarna ben ik natuurlijk de beroerdste niet om net als de ‘locals’ tijdens siësta (siang) geheel volgens de traditie ook maar een uurtje te slapen of ontspannen te lezen of te Internetten. Rond 16.00 uur zoek ik de familie op om er te eten en gezellig bij te praten. De ene avond ga ik naar zus en de andere avond naar zo (broer). Soms wordt er geschaakt, soms wordt er gevist, soms wordt er gegeten en één keer is er zelfs een beroep gedaan op pchulpFriesland vanwege een mobiele telefoon met kuren. Tussen 18.00 uur en 19.00 uur maakt de familie zich op om te gaan slapen en dan ga ook ik ‘pulang’ (naar huis). Tot eergisteren bleef ik vervolgens zo lang mogelijk buiten omdat mijn kamer zo heet was. Als ik de deur wijd open hield, dan was de temperatuur in de kamer rond 3.00 uur dermate afgekoeld (rond de 35 graden) dat het enigszins mogelijk was puffend en steunend in slaap te vallen. Maar eergisteren was de eigenaar van de woning weer thuis (waarschijnlijk met Eid bij familie verbleven). Toen hij mij zag zei hij gelijk: panas (heet) en de volgende dag heeft hij de airco laten maken. Wat een verademing, de koelkast en de vriezer kunnen weer dicht en na een volle week voor het eerst rond 11.00 uur in slaap kunnen vallen!! Mungkin besok! Tim Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Woensdag 5 juli 2017