Afgelopen nacht heb je veel gehoest en overgegeven. Je bent vandaag ook niet zoveel beneden geweest. Vanmorgen heb je zelf de huisarts gebeld omdat de koorts nu al een week duurt, zij gaven aan dat je vooral moest uitzieken: de koorts was niet heel hoog. Later op de dag valt het me op dat je niet meer lekker uit je woorden komt. Je kunt niet op woorden komen en wat je zegt klopt niet. Toen je even beneden was vroeg je “hoe het met de draad ging, oh nee het kwadraat”. Van Jolanta konden we even de saturatiemeter lenen, deze gaf tot mijn schrik 68% aan. Later, toen je weer in de rust boven lag, werd dit 81. Toch heb ik de huisartsenpost gebeld. De telefoniste vroeg naar jou, je hebt geprobeerd uit te leggen wat er was maar je wist niet waar je was en of het ochtend of avond was. Je zuurstof was toen 74%. Hierop heeft ze gelijk een arts naar je toe gestuurd. Ik heb Joanne en Ajanna er geprobeerd op voor te bereiden dat er iemand komt in een pak en dat dat een dokter voor papa was. Om ongeveer 18:15 was de arts er; zij schrok erg van je en vertelde me dat je echt heel ziek was. Ze heeft een ambulance opgeroepen en toevallig was er net een bed vrijgekomen in Sneek. Ook hier heb ik de meiden weer even op kunnen voorbereiden. De mensen van de ambulance waren nog meer ingepakt maar ze waren heel lief voor de meisjes, ze vonden het niet zo eng zeiden ze. Je bent vervolgens zelf naar beneden gelopen en je bent zelf op de brancard gestapt. Volgens mij had je toen wel een beetje door waar je heen ging en wat je te wachten stond; je vond het best eng. Samen met Joanne en Ajanna hebben we je uitgezwaaid. Ik heb snel patatjes gemaakt (met komkommer en appelmoes!) en daarna zijn de meiden lekker gaan slapen en ben even gaan douchen. Ik heb toen het ziekenhuis gebeld. Je ligt nog op de SEH, maar het gaat niet goed. Jouw zuurstofgehalte zou met zuurstofkapje weer richting 100 moeten gaan, maar het blijft net onder de 90 hangen. Ze gaan een CT-scan maken en daarna moet je naar de IC om geintubeerd te worden. Dat was heel heftig nieuws om te horen te krijgen. Ik heb in tranen pa en ma gebeld en daarna mijn ouders. Op een gegeven moment hoor ik geklop op het raam. Het blijkt de huisartsenpost-dokter te zijn. Ze komt kijken hoe het met mij gaat. Ze heeft jou nog gezien op de SEH, maar omdat het hier zo snel was gegaan en we ook kleine kinderen hebben wilde ze weten of ik het alleen kon vannacht. We hebben alle informatie even uitgewisseld en fijn gepraat. Ze vertelde me nog dat jouw suikerspiegel heel hoog was en dat dat misschien een reden is waarom jou dit overkomt. Ze vraagt zich af of ik iets kalmerends moest hebben maar omdat we kleine kinderen hebben wilde ze dat liever niet. Al vrij snel nadat zij weg is gegaan bellen jij en de IC-arts. Je hebt een blauw ziekenhuishemd aan en een groot zuurstofmasker op. Ze gaan je zo in slaap brengen. We nemen afscheid en je geeft aan dat je best bang bent. Maar jij bent sterk, jij kan dit. Ik ben ook sterk, ik kan dit ook aan, samen met de meiden. Het komt goed lief 💖 Met de arts spreek ik af dat ze bellen wanneer het gelukt is. Tot die tijd probeer ik wat te slapen. Tegen 11en word ik gebeld dat het gelukt is. Ook zegt ze dat je kansen 50/50 zijn, dat is een heel heftig gegeven. Ik heb even heel hard gehuild en ma opgebeld. Daarna toch maar proberen te slapen. Blijf vechten lief 💖
Geplaatst door TimopicSneek op Zaterdag 18 december 2021