Semarang – Solo – Purwodadi…

links – kiri rechts – benar stervende – hampir mati bidden – meminta Ik moet naar het ziekenhuis – Saya harus pergi ke rumah sakit Mijn familie spreekt onderling geen Indonesisch, maar Javaans. Toch krijg ik veel Indonesische woorden mee en elke dag schrijf ik nieuwe woorden op die ik heb gehoord of zelf heb moeten gebruiken. Ik had niet kunnen vermoeden dat het lijstje van vandaag er zo uit zou komen te zien. De bussen van Joglosemar waren helemaal baru (nieuw). Al de, overigens gemakkelijke, stoelen zaten zelfs nog in het plastic (alsof deze nog mee zouden moeten naar het hiernamaals). De bus was voorzien van airco: niets was bespaard om het de reiziger zo comfortabel mogelijk te maken. Helaas werd dit alles teniet gedaan door de rijstijl van de chauffeur. De boottocht van Karimunjawa naar Semarang was niets vergeleken met deze busrit. Elke keer weet je zeker dat de chauffeur een botsing gaat veroorzaken, maar dan gaat het toch net goed met name dankzij de welwillende claxon van onze bus. Je ziet hier ook dingen in het verkeer, die in Nederland echt niet aan de orde zijn: zes man op een brommer zonder helm en zonder licht, brommers en zelfs auto’s die stukjes spookrijden, koelkasten die vervoerd worden achter op een fiets op de (snel)weg, volledig met mensen volgeladen (vracht)autodaken… Na een rit van bijna drie uur kwam ik dan eindelijk (21.00 uur plaatselijke tijd) aan in Solo. Maar dan volgt een WhatsApp gesprek met adik Ratna. Ratna: Tim… Ik: Yes? Ratna: bapak in ICU now. Ik: What is ICU, Intensive Care? Ratna: hospital, he is in coma now Ik: What causes the coma, does the hospital already knows more? Ratna: They just said he is in coma. Ik: What are the procedures when someone is in coma? Ratna: Doctor said possibility to live only 5% Ik: No! Ratna: All siblings in hospital now, Purwodadi. Ik: What do you want me to do. Should I come back? Ratna: I don know, but all the family said better you are here with us. Na een dag reizen was ik hartstikke moe, waardoor ik minder goed de dingen op een rijtje kon zetten. Ik moest het nieuws allemaal even verwerken en aanvankelijk twijfelde zelfs over wat nu te doen. Ik had sinds we van de boot af kwamen ook niet meer gegeten omdat ik van plan was geweest dat in het hotel te doen, een uitgebreide schone douche te nemen en morgenochtend vroeg naar Denpasar (Bali) te vliegen. Maar na een paar minuten wikken en wegen en telefonisch overleg met Ilse <3 besloot ik uiteraard dat hiervan allemaal geen sprake meer kon zijn. In mijn beste Indonesisch heb ik Bali gecanceld en een taxi naar Rumah Sakit Purwodadi besteld. Emoties en gedachten wisselden elkaar in hoog tempo af. Aan de ene kant wist ik zeker er goed aan te doen Bali te cancelen. Het gaat tenslotte om mijn vader en hoe mooi is het dat ik juist nu in de gelegenheid bent bij hem en de familie te zijn als hij overlijdt? Aan de andere kant hebben de vliegtickets, Bali en ook het verblijf daar heel veel geld gekost. Zou het echt zo slecht met Bapak gaan dat ik dit allemaal heb moeten opgeven? Hoe straks verder als Bapak inderdaad overlijdt. Hij zal dan begraven of gecremeerd moeten worden en hoe moet het als Mark overmorgen in Indonesië aankomt? Met een gefrustreerde rit van opnieuw drie uren in het vooruitzicht, ben ik emotioneel uitgeput en verward in de taxi gestapt op weg naar Rumah Sakit Panti Rahayu di Purwodadi. Sayang Bapak, segera sembuh! Tim Dondorp

Geplaatst door Godong Indonesie op Dinsdag 11 juli 2017