Voor vandaag stond er lekker niks op het programma. Nou ja, bijna niks dan. Ik hoefde alleen maar alles in te pakken en met al mijn bagage op de fiets naar een ander hotel te gaan. Ik heb het nog niet eerder besproken, maar Purwodadi heeft wel acht hotels. Slechts twee van deze hotels zijn op Booking,com en/ of Google te vinden, maar ik had me met het oog op de toekomst voorgenomen alle hotels in Purwodadi te proberen. Ik zie het namelijk wel gebeuren dat ik nog wel eens naar Grobogan ga, maar dan misschien wel samen met Ilse, Joanne en Ajanna en wie weet geldt dat ook wel voor Mark, Lin en/ of Emelie. Dan lijkt het me handig om een beetje te weten hoe de hotels in de buurt van onze familie zijn. Ik had zo bedacht te beginnen met het slechtste/ goedkoopste hotel en zo elke dag te ‘upgraden’ naar het eerst volgende prijsklasse hotel. Omdat Purwodadi niet voldoende hotels heeft om dat 11 nachten lang te kunnen doen zou ik dan de eerste 4 nachten in het goedkoopste hotel overnachten. Afgelopen nacht was de vierde nacht en het volgende hotel op de ranglijst is het Griya Laksana hotel. De naam kende ik: Derk Bolt van Spoorloos heeft er i.v.m. onze Spoorloos uitzending één nacht geslapen, maar hij is na die ene nacht naar het Crown Plaza Hotel in Semarang gevlucht. Destijds zei hij ons omdat hij in het Griya Laksana Hotel nog niet dood gevonden wilde worden. Hoewel ik toch ook niet van plan was hier dood te gaan, beloofde dat toch niet veel goeds. Het matras was wat aan de zachte kant, (i.v.m. mijn rug prefereer ik een harder matras) maar ik vond de kamer toch iets beter dan die van het Padi hotel. Met name het sanitair zag er beter uit. Nog steeds geen westers douche en toilet, dus de opmerking van Derk kon ik enigszins thuisbrengen, maar het water werkte er tenminste. Wel vond ik dat het hotel een donkere en kille uitstraling had. Weinig tot geen natuurlijk licht en er liep beveiliging rond die zich gedroeg alsof er elk moment een terroristische aanslag plaats zou vinden. Wat ik wel heel verrassend vond was dat de receptioniste mij bij het inchecken vertelde dat ze mijn familieverhaal kende van het Internet. Na het inchecken besloot ik verder te gaan waar ik gisteren gebleven was. Ik dook het centrum van Purwodadi weer in om nog meer sfeer te proeven. Ditmaal liet ik de fiets ‘thuis’ en ben ik te voet gegaan. Ik heb meer dan twee uren gelopen. Eigenlijk valt daar niet veel over te vertellen. In mijn vorige post heb ik het straatbeeld van Purwodadi al geprobeerd te schetsen en ik wil niet te veel in herhaling vallen. Misschien nog wel leuk te vermelden is dat ik bij diverse straattentjes eten en drinken heb geproefd, een Indonesische concurrent van pchulpFriesland heb bekeken en dat ik zelfs gitaar heb gespeeld in een Indonesische gitaarwinkel. Ook ben ik door de armere sloppenwijken wezen wandelen. Van wat ik daar zag, daar ben ik nog steeds een beetje stil van. Diep onder de indruk ben ik zojuist terug komen lopen naar mijn hotel om dit verslag te plaatsen. Meestal vind ik wel een humoristische noot, maar ik kan het nu even niet opbrengen: hier was niets grappigs aan. Daarom lijkt het me beter om het hier maar bij te laten, lekker te gaan slapen om morgen met frisse moed naar Semarang te gaan. Tim Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Woensdag 6 maart 2019