Zes weken. Op het moment dat ik het typ slaat mijn hart een slag over. Zes weken is lang. Zes weken zonder vrouw en kind. Waar ben ik aan begonnen. Doe ik hier wel goed aan? Maar het verlangen naar mijn familie in Indonesië is zo sterk. Wat viel het afscheid zwaar. Joanne was helemaal in tranen. Nog meer dan Ilse en dat wil toch wat zeggen. Joanne wordt ook al ouder en ze heeft alles feilloos in de gaten. Nog meer dan ik en dat wil toch wat zeggen. Joanne weet heel goed dat ik naar Indonesië ga, wat ik er ga doen, wie ik daar ga opzoeken (nieuwe opa en oma). Ze weet ook dat ik een lange tijd niet thuis ben. Nou ja, ik ben wel thuis. Maar dat is een ander thuis en zelfs dat lijkt Joanne te begrijpen. Wat ben ik blij dat vrouw en kind begrijpen dat ik ‘zomaar’ zes weken naar Indonesië ‘moet’. Zelf begrijp ik er namelijk niks van. Wellicht dat het inzicht de komende zes weken komt. Maar hoe dan ook bedankt Ilse en Joanne. Aku mencintaimu! Tim Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Vrijdag 23 juni 2017