Het werd dus toch een onaangekondigd bezoekje aan Kasih Bunda. Het Kindertehuis waarvan ik dus dacht dat ik daar gezeten had. Op goed geluk liet ik me erheen brengen door een Grab-taxi chauffeur. Sally, de schoondochter van mevrouw Jeanne Tumewu (die in 1979 Kasih Bunda, wat ‘moederliefde’ betekent oprichte), ontving mij aller hartelijkst. Ze nodigde mij uit om mee te lunchen en ze was geïnteresseerd in mijn adoptieverhaal. Ondertussen kreeg ik van Marjan Van Der Hoofd, een trouwe lezer van deze blog en ook één van de achthonderd kinderen die vanuit Kasih Bunda is geadopteerd, naar aanleiding van mijn vorige blog de vraag of ik Kasih Bunda nog had bezocht. Marjan had zelf Kasih Bunda ook meerdere malen bezocht en ze was erg benieuwd wat ik er van vond. Sally wist zich Marjan nog te herinneren en ze vroeg mij of ze via mijn telefoon met Marjan mocht bellen. Marjan schrok zich een hoedje toen ik haar Sally haar verzoek mededeelde. Gezien het tijdsverschil lag ze nog slaapdronken in bed en waarschijnlijk zag ze er momenteel nog niet op haar voordeligst uit. Tactisch als ik was stelde ik voor alleen een spraakoproep tussen Sally en Marjan tot stand te brengen. Ik schatte zo in dat Marjan daar het meest bij gebaat was en dat scheelde mij weer geforceerde opmerkingen als ‘valt best mee hoor’. Ik moest lachen toen ik hoorde waarom Sally Marjan wilde spreken. Ze vroeg Marjan wanneer ze weer eens kwam en als ze dan eens langs kwam of ze één, twee, drie, of nee eigenlijk zoveel mogelijk kilo’s belegen kaas voor haar wilde meenemen. Voor de derde maal deze reis moest ik weer aan mijn broodje kaas missie denken in Kuta (zie https://tim.dondorp.nl/kuta/). Sally vertelde mij dat ik als baby nooit hier was geweest. In 1983, het jaar dat de Indonesische overheid interlandelijke adoptie verbood, is Kasih Bunda naar deze nieuwe plek verhuisd. Sally wist me wel te vertellen dat het kindertehuis waar Mark en ik hebben gezeten en waar Ibu Maryati mij waarschijnlijk zelf heen heeft gebracht (zie wederom https://tim.dondorp.nl/interview-ibu-maryati) zich hier (https://goo.gl/maps/t2ZT4AskAdUQciKq9) heeft bevonden. Of mijn adoptieouders ons daar ook heeft opgehaald wist Sally mij niet te vertellen. Mogelijk dat mijn adoptieouders het kindertehuis destijds wel hebben bezocht, maar de overdracht vond volgens Sally plaats in het hotel waar de adoptieouders destijds werden ondergebracht: het tegenwoordige Karya Hotel (https://bit.ly/3RU1kE5, https://goo.gl/maps/XBu6P2bT4k29KQoJ9). Dit hotel zou vlak bij het kindertehuis hebben gestaan. Ik was er graag gaan kijken, maar gezien het drukke verkeer en het feit dat ik inmiddels vermoeid raakte besloot ik dat dat maar een volgende keer zou moeten. Ik zou eerst eens aan mijn vader vragen of hij zich aan de hand van de gegeven links de verkregen informatie van Sally kon bevestigen. Hoewel ik dus op deze huidige plek nooit geweest ben, ben ik toch blij dat ik Sally en de inmiddels opgegroeide kinderen hier heb mogen ontmoeten. Van Sally had ik tenslotte toch maar weer informatie over mijn herkomst vernomen wat ik nog niet wist. Na mijn bezoek aan Kasih Bunda was het dan echt tijd om naar Soekarno Hatta airport te gaan. Ik zag er echter best tegenop om tot na middernacht te wachten op mijn vlucht naar Jeddah. Wat nou, als ik in de nabijheid van het vliegveld nog een Hotelletje boek zodat ik daar kon rusten en nog even heerlijk kon douchen. Inmiddels had ik via WhatsApp contact gehad met Ilse, maar ik besloot deze mogelijkheid niet met Ilse te bespreken en op eigen houtje de knoop door te hakken. Een snelle blik op Booking.com leerde mij echter dat de hotels die daar beschikbaar waren of heel duur, of heel ver van het vliegveld zaten. Daarom keek ik op de Traveloka app: naast Grab is dat één van de meest gebruikte apps die ik gebruik als ik naar Indonesië ga. Via deze app kun je heel gemakkelijk tegen bijna lokale prijzen (een kleine toeslag van omgerekend een paar centen per reserveringen) binnenlandse treinreizen, binnenlandse vluchten en lokale hotelletje boeken. Via Traveloka had ik meer geluk: voor het immense bedrag van omgerekend 6 euro (hopelijk mag ik nog thuis komen van Ilse), kon ik een kamer met airco, een bed, een douche en toilet bij Oyo Rooms (https://www.oyorooms.com/id/107878, https://goo.gl/maps/XSJ6NnTQUF1S1e3x6) huren tot morgenmiddag 12.00 uur (uiteraard check ik vanavond rond 21.00 uur alweer uit). Na een heerlijk middagdutje, een heerlijk toiletbezoekje en een heerlijke warme douche werkte ik Facebook nog even bij en activeerde ik mijn eSIM voor Saoedi-Arabië zodat ik straks in Jeddah in de wetenschap dat tegen die tijd het grootste gedeelte van de reis er alweer opzit al jullie goede terugreis wensen kan lezen. Het is nu 13 februari 18.34 uur lokale tijd en tegen Nederland zeg ik voor de laatste keer deze reis: tot morgen! Tim Dondorp
Geplaatst door Godong Indonesie op Maandag 13 februari 2023