17 november 2021, Ilse vertelt

Ik heb vannacht echt goed geslapen! Ik merk dat ik nog steeds moe ben maar ik heb ook wel wat slaap in te halen. Met de IC heb ik afgesproken dat we tussen 10 en 11 weer even beeldbellen. Het kan iets later worden omdat ze jou eerst op je rug gaan proberen te draaien. Sommige mensen worden daar weer wat instabieler van dus dat is even afwachten. Ondertussen belt dokter IJsselhof. Hij vraagt hoe het met jou gaat maar ook hoe het met mij en de kinderen gaat. Wel fijn dat ook zij goed op ons passen. Als mijn klachten over zijn zou ik volgens hem zondag uit quarantaine mogen. Dan kom ik gauw naar je toe Lief ❤️. Tegen 11en belde de IC. Het terugdraaien naar de rug is goed verlopen. Even vond je het niet zo leuk en kreeg je wat extra zuurstof, maar dat kon er ook weer vlot vanaf. Ik moet zeggen dat toen je op je buik lag je er meer als jezelf uitzag. Je slaapt ook vaak op je buik dus dat beeld kennen we. Nu je op je rug ligt zie je de slangen duidelijker en zie je er voor ons juist zieker uit. Maar het is natuurlijk heel goed dat je zo weer kunt liggen. Joanne en Ajanna hebben ook weer even mee gebeld. De verpleging vertelde nog dat jouw afweersysteem niet zo goed werkt. Jouw afweer zou nu sky-high moeten zijn, maar het is juist minimaal. Waarschijnlijk had je daarom nooit zelf beter kunnen worden maar ook had je van bijvoorbeeld de vaccinatie alleen al zo ziek kunnen worden. Joanne maakt vandaag weer wat schoolwerk en Ajanna gaat aan de slag met een tekening voor jou. Ondertussen zoek ik foto’s uit voor jouw poster en beantwoord ik alle berichtjes en update ik iedereen weer even. Tegen half 3 komt pa de poster en tekeningen ophalen en hij brengt avondeten voor ons. Hij gaat nu fijn naar je toe. Berichtje en foto’s van pa: “Mooie foto’s. Ik heb een hele tijd bij hem gezeten. Zn hand vastgehouden. Tegen hem gepraat. Het was goed. Verder met niemand gesproken. Fijn dat hij weer op zn rug ligt. Pa.” Verder hebben we vanmiddag veel raamvisite gehad. Joannes vriendinnetjes Hannelore en Roos kwamen langs en mijn ouders en Allard zijn ook geweest. Ook kwamen de eerste kaarten van familieleden en van mijn collega’s (incl. Milka chocolade). Reino de pakketbezorger bracht nog een care-pakket van vriendinnen. Allemaal spulletjes voor de meiden en voor ons. Heel lief. Die raamvisite en updates over jou maken de dag dragelijk en de tijd gaat wat sneller voorbij. ‘s Avonds bellen we weer even met jou. Het gaat nog steeds goed. Ook nu draaien ze elke keer jouw hoofd en houding een beetje maar dan begint er al een hoestprikkel te komen. Dat is mooi want dan worden je longen weer wat opgeschoond. Nadeel is dat je daarbij je armen optilt om de slang eruit te trekken. Ze hebben daarom nu jouw armen gefixeerd (vastgebonden). Verder gaan ze jou morgen even scheren en poetsen ze 4x per dag zijn tanden. Ook dat vind je maar vervelend 😉 . Rondom jouw bed hangen nu allemaal foto’s (deze mochten we naar de IC appen. Zij hebben ze uitgeprint en opgehangen, zie de foto’s in dit bericht). Een foto van Joanne, Ajanna en mij hangt aan je voeteneinde. Joanne belde ook even mee en zag haar tekening bij jou hangen, dat vond ze heel fijn. Vrij snel nadat ik Joanne weer in bed had gestopt belde Steven (broer van Tim). Van hen had ik nog niets gehoord, maar van pa en ma hoorde ik dat zij ‘s ochtends vaak de eerste zijn die even horen hoe het met je gaat. We hebben wel een halfuur gebeld, dat was wel even fijn.

Geplaatst door TimopicSneek op Maandag 20 december 2021