Vertrekken maar!

Vandaag is het dan zover. Na een heel jaar hier naar uit te kijken en (psychische) voorbereidingen gaan we dan eindelijk naar Indonesië. We wilden perse vanuit een schoon en opgeruimd huis vertrekken, dus hiermee legden we best wat druk op ons zelf, maar met hulp van Bianca die op het laatste moment kwam helpen is het toch gelukt. Om 14.00 uur werden we opgehaald door Ilse haar ouders, maar uiteindelijk vertrokken we pas iets voor 15.00 uur. Dit kwam doordat Mollie achter het verkeerde kant van het deurtje van onze wasmachine terecht was gekomen (hoe en waarom is me nog steeds niet helemaal duidelijk) en dat deurtje heel lang niet meer open wilde. Uiteindelijk konden we dan toch vertrekken. Naar mijn gevoel kwamen we voorspoedig aan op Schiphol. Annemarie, Arjen waren er ook om ons uit te zwaaien. Erg lang hebben we niet van elkaar kunnen genieten want wij waren zo ongeveer de laatsten die aankwamen. Ideaal want bij het inchecken van onze bagage was er van een wachtrij geen sprake. Wel moesten we bijzonder lang wachten bij de paspoort controle. Zolang dat we niet meer naar de wc konden, zo bleek toen Ilse er al op zat en ik net het eerste beetje tandpasta uit de Elmex mini tube kneep. “This is the final boarding call for Mr. Dondorp, Mr. Dondorp, miss Dondorp and misses Dondorp. Please go to the gate immediately, or your luggage will be removed from the plane,” zo klonk het uit de toiletspeakers. Afknijpen dus en na een korte sprint zaten Dondorp, Dondorp, Dondorp, Dondorp en Dondorp dan ook veilig in het vliegtuig, onderweg naar Doha (Qatar).

Geplaatst door Godong Indonesie op Maandag 27 juni 2016