26 november 2021, Tim vertelt (2)

Na een droomloos hazenslaapje schrok ik wakker. Er stond een man voor mijn bed die zich voorstelde als Kevin, de huisfysiotherapeut. Kevin kwam wat spier- en ademhalingsoefeningen met me doen. Ik schrok toen ik daarop mijn armen en benen bekeek: daar was daadwerkelijk niets meer van over. In de twaalf afgelopen dagen bleek ik meer dan 10 kilo aan spiermassa verloren te zijn! De oefeningen zouden heel simpel moeten zijn. Zo moest ik bijvoorbeeld, liggend in bed, mijn benen stil houden en mijn voeten van links naar rechts draaien. Dit kostte me echter zoveel energie, dat ik na Kevin’s bezoek serieus een uur moest bijslapen. Na dat uur werd ik door bekende klanken gewekt: Petra hield een mobiele telefoon bij mijn oor en speelde een liedje af dat Ilse haar blijkbaar had gestuurd. Het was een liedje dat Joanne voor haar Pake’s zestigste verjaardag had gezongen (zie https://fb.watch/agot-8Vnis/). Om in de taal van het liedje te blijven: ik werd er ‘zuiver’ emotioneel wakker van toen ik Joanne haar stem hoorde. Toen ik, blijkbaar dus 12 dagen geleden, op de IC kwam lag er al een coronapatiënt op deze tweepersoons IC-kamer. Destijds had ik dit niet meegekregen en later vernam ik dat deze man op de tweede dag dat ik op de IC lag was overleden. Een paar dagen geleden was er een nieuwe coronapatiënt op de kamer gekomen. Jan, zo heette hij, lag aan de andere kant van de kamer. We konden elkaar nooit zien, want tussen ons in hing een gordijn. Van Jan zelf heb ik ook nooit een teken van leven gehoord, want hij was al die tijd buiten bewust zijn. Wel gingen er bij zijn bed vaak piepjes en alarmen af. Eén keer waren er twee verpleegsters bij hem die herhaaldelijk heel indringend “Jan, Jan! Hallo, doe je ogen eens open Jan!” riepen. Jan gaf blijkbaar geen teken van leven en de zusters bespraken onzeker met elkaar wat en of ze nog wel wat konden betekenen. Haastig werd er een dokter bijgehaald voor spoedberaad. Ik hoorde ze overleggen en ik betrok de situatie gelijk op mezelf: zouden ze ook zo boven mijn bed hebben gehangen? Ik vond het maar eng en ik hoopte van harte dat mijn buurman nog ‘boven Jan’ zou komen. ’s Avonds vroeg verpleegster Esmeralda me of ik het leuk zou vinden om radio te luisteren. Dat leek mij wel leuk en op mijn verzoek probeerde ze Radio 538 af te spelen via de Apple monitor die boven mijn bed aan het plafond hing. Deze bleek niet te werken, waarop de verpleegster de monitor die boven Jan zijn bed hing aan slingerde. “Jan zou het toch niet meekrijgen,” zei ze nog toen ze onze kamer verliet. Ik had vrijwel direct spijt: de radio stond vrij hard en hoewel Jan ‘officieus’ buiten bewust zijn was wist ik niet zeker of Jan, die al aardig op leeftijd was, radio 538 wel kon appreciëren. Werd de twijfel al groter toen het nummer ‘Talk About’ van Rain Radio, DJ Craig Gorman (https://www.youtube.com/watch?v=hhc29kfULwo) knoeperd hard door de IC kamer schalde; ik kreeg ronduit medelijden met Jan toen diverse luisteraars hun bijdrage doorbelden voor het radioprogrammaonderdeel ‘Goed/Fout’, met ditmaal de vraag wat je zowel tegen een pooier als je kaasboer kunt zeggen. Persoonlijk was ik voor “Goedenavond.” of “Fijne feestdagen!” gegaan, maar de gemiddelde 538 luisteraar niet hoor: – Doe mij maar diegene uit De Beemster… – Graag een lekker stuk jong belegen… – Het zijn de gaten die het zo lekker maken… – Wat is het vetpercetage? – Ik kan zo genieten van 48+… – Van welke boerderij komt deze? – Heeft u er ook één met noten? – Met welke kan ik kaasfonduën? – Om de hoeveel weken draai jij ze om? – Lijkt wel van plastic. – Gaan ze altijd zo lekker over de toonbank? Hoewel ik er zelf stiekem best om kon lachen, kreeg de gène (“negatieve, zelfbewuste emotie die specifiek is voor een sociale situatie,” aldus het Woordenboek der Nederlandse taal) dermate de overhand dat ik de verpleegster vroeg of ze de radio toch maar weer uit wilde zetten. Als smoes gaf ik aan dat ik nog even wilde slapen: Ilse zou me, zo had ik me op één of ander aangepraat, straks komen ophalen en ik wilde uitgerust naar huis…

Geplaatst door TimopicSneek op Zaterdag 1 januari 2022